[ Pobierz całość w formacie PDF ]
la priskribo pri la juvelaro de mia gastiganto.
Oni apartigas tiun radion de la aliaj sunradioj per in-
strumentoj lokigitaj sur la tegmento de la granda kon-
struaîo, kies tri kvaronojn oni uzas kiel rezervujojn por
provizoj de la naûa radio. Tiun çi produktaîon oni pri-
laboras elektre, pli ¸uste, iajn proporciojn de delikataj
elektraj vibroj oni enkorpigas je ¸i, kaj la rezulton oni
pumpas al la kvin çefaj aercentroj de la planedo kie,
okaze de ¸ia liberigo, kontakte kun la etero de la spaco
transformas ¸in al atmosfero.
Çiam oni havas sufiçe da rezervprovizo de la naûa ra-
dio en la granda konstruaîo por daûrigi la nunan Mar-
san atmosferon dum mil jaroj, kaj la sola eventuala timo
estus, laû la klarigo de mia nova amiko, ke iu akciden-
to trafus la pumpan aparaton.
Li kondukis min al interna çambro, kie mi vidis dude-
kon da radiumaj pumpiloj, çiu kapabla provizi la tutan
Marson per la atmosfera kombinaîo. Dum okcent jaroj,
li diris, li rigardis tiujn pumpilojn, kiujn oni uzas alter-
ne dum unu tago de iom pli ol dudek kvar kaj duono da
Teraj horoj. Li havas unu helpanton, kiu dividas kun li
la periodon de observado; çiu el la du homoj pasigas
sola en la granda fabrikejo duonan Marsan jaron, do tri-
cent kvardek kvar Teraj tagoj.
182
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
AI çiu ru¸Marsano oni instruas dum plej frua infan-
a¸o la principojn de la fabrikado de atmosfero, sed nur
du homoj samtempe tenas la sekreton pri eniro al la
granda konstruaîo, kiu, kun muroj dikaj kvindek met-
rojn, kaj kun vitra kontraûaviadila ÿirmilo supertegmen-
ta, dika du metrojn, estas komplete neatakebla. Oni ti-
mas atakon nur flanke de la verdaj homoj, aû de iu fre-
neza ru¸a viro, çar çiuj Barsumanoj scias, ke çia vivan-
taîo sur Marso dependas por sia ekzisto de la seninter-
rompa funkciado de la fabriko.
Dum mi rigardis liajn pensojn, mi eltrovis la kuriozan
fakton, ke la eksterajn pordojn oni funkciigas per telepa-
tio. La seruroj estas tiel delikate faritaj, ke la pordoj libe-
ri¸as per la efiko de ia kombinaîo de pensradioj. Eks-
perimente mi volis igi lin pro surprizo malkaÿi la kom-
binon, kaj mi demandis lin en senzorga maniero, kiel li
povis malÿlosi la pordon por mi, estante interne de la
konstruaîo. Fulmrapide naû Marsaj sonoj levi¸is en lia
menso, sed tiel rapide ili malaperis, kaj li respondis, ke
tian sekreton li ne rajtas malkaÿi.
De tiu momento lia sinteno al mi san¸i¸is, kvazaû li
timis, ke li malkaÿis sian grandan sekreton, kaj mi legis
la suspektemon en liaj rigardoj kaj pensoj, malgraû tio,
ke li ankoraû amike parolis.
183
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
Antaû ol mi iris ripozi por la nokto, li promesis doni
al mi leteron al apuda agronomo, kiu helpos min atingi
Zodangan, la plej proksiman Marsan civiton.
Sed nepre ne diru al ili, ke vi celas al Heliumio, çar ili
militas kontraû tiu lando. Mia helpanto kaj mi apartenas
al neniu lando; ni apartenas al tuta Barsumo, kaj tiu çi
talismano, kiun ni portas, protektas nin en çiuj landoj,
eç inter la verdaj homoj, se okaze ni ne povas eviti ilin.
Do, bonan nokton, amiko mia, vi havu longan kaj ripo-
zan dormon. Jes, longan dormon.
Li ridetis afable, sed mi legis en liaj pensoj la deziron,
ke neniam li lasis nin eniri, poste mi vidis bildon, laû kiu
li dumnokte staras super mi, rapide uzas longas glavon,
kaj formas la vortojn: Mi bedaûras, sed tiel estos plej
bone por Barsumo.
Kiam li fermis la pordon de mia çambro, elirinte, mi
ne plu vidis liajn pensojn, ne plu vidante lin; tio ÿajnis al
mi stranga, pro mia nescio pri la funkcimetodoj de tele-
patio.
Kion mi faru? Kiel fu¸i tra tiuj grandegaj muroj? Aver-
tita, nun mi povus facile lin mortigi, sed se li estus morta
mi ne povus fu¸i, kaj la haltigo de la fabrika maÿinaro
rezultigus, ke mi mortus kune kun çiuj Barsumanoj,
inkluzive de Deja Toris, se ÿi ankoraû ne mortis. La sorto
de la aliaj neniel interesis min, sed la penso pri Deja To-
184
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
ris forpelis el la menso çiun deziron mortigi mian era-
rigitan gastiganton.
Singardeme mi eliris el mia çambro. Sekvata de Ula,
mi serçis la plej internan el la pordoj. Freneza plano tra-
fis mian menson; mi penos perforti la grandajn serurojn,
uzante la naû pensradiojn, kiujn mi legis en la menso de
mia gastiganto. Kaûrirante tra koridoro post koridoro,
malsupren tra serpentantaj pasejoj, mi fine atingis la
grandan salonon, kie mi man¸is en tiu mateno. Nenie
mi vidis mian gastiganton, kaj mi ne sciis, kie li nokte
lo¸as. ¯uste kiam mi estis paÿonta brave en la salonon,
eta bruo averte pelis min retroen en la ombron de al-
kovo en la koridoro. Tirante al Ula, mi kaûris en la mal-
lumo.
Baldaû la maljunulo preterpasis min proksime, kaj
kiam li eniris la malhele lumigatan çambron mi vidis, ke
li tenas en la mano longan maldikan ponardon, kaj akri-
gas ¸in sur ÿtono. En lia menso estis la decido, inspekti
la radiumajn pumpilojn, kio okupos proksimume tridek
minutojn, kaj poste reveni al mia dormçambro kaj mor-
tigi min.
Dum li pasis tra la salono kaj malaperis en la pasejon
kondukantan al la pumpilejo, mi singardeme eliris el
mia kaÿejo kaj transiris al la pordo, la interna pordo el
la tri starantaj inter mi kaj la libereco.
185
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
Koncentrigante mian menson je la granda seruro, mi
îetegis al ¸i la naû pensradiojn. Senspire mi atendis, kaj
fine la granda pordo trankvile malfermi¸is, kaj glitis
flanken. Unu post la alia çiuj pordoj malfermigis laû mia
ordono, kaj Ula kaj mi paÿis en la mallumon, liberaj, sed
apenaû en pli bona stato ol antaûe, krom tio, ke ni ha-
vis plenajn ventrojn.
Forrapidante de la timiga konstruaîego, mi iris al la
unua transvojo, intencante kiel eble plej frue atingi la
centran impostbarieron. Mi atingis ¸in matene, kaj en-
irinte la unuan enfermaîon, mi serçis ian lo¸atejon. Tro-
vi¸is malaltaj, neregulaj betonaj konstruaîoj. Iliaj pordoj
estis fortaj kaj ne malfermeblaj, kaj nenio rezultis de fra-
pado kaj vokado. Ellacigita pro manko de dormo, mi te-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]